Het land waar ik een deel van mijn hart heb gelaten
De straten vol armoe, sommige krotten verlaten
Kinderen rennend achter auto’s aan, gillend om snoep
Langs de weg niets anders als troep
Zonder enkel materiaal gaan kleine kinderen naar les
De iets ouderen bedelen/schreeuwen om een lege waterfles
Een keuken bestaat uit 3 muren
Tussen 3 stenen loeien de vuren
Een WC van stukken golfplaten
Op een stuk veld, van god en alles verlaten
Het heeft niet eens een dak
Een gat in de vloer, daar hang je dan met je ongemak
Geen Dalasi (stuiver) te makken
Wel hout om te koken, dagelijks hakken
2 uur lopen naar je werk door het stof
7 dagen achter elkaar en geen enkel verlof
Maar de blijdschap op ieders gezicht
Naar iedere toerist, vriendelijk gericht
De gastvrijheid kan niet op
Gambia, mijn land op en top
In Gambia ben ik in contact gekomen met een maatschappelijk werker van ASLRE, een stichting die uit vrijwilligers bestaat en die projecten opstarten voor kansarmen en dat zijn er nog heel wat daar, zeker in de streek waar ik geweest ben. Dit heeft mij zo geraakt dat ik hier mijn netwerk probeer in te schakelen voor sponsoring. Daar komt een heleboel voor kijken, ik ben nu op dit moment het een en ander aan het uitzoeken, maar mijn streven is genoeg geld gesponsord te krijgen zodat deze Associaton de gelegenheid en de kans krijgt om een oud (want alles is oud daar) autootje te kopen zodat zij ook de jeugd op het platteland kunnen bereiken.
